O fosal de Macanaz, u como una luenga que no s’ha charrau nunca da nombre a las cosas | Purnas en o zierzo

L’atro diya sentiba a o conceller d’o PP en Zaragoza Julio Calvo charrar d’a necesidat de fer un memorial a os muertos d’os Sitios 1808. Tamién dició atras cosas, como que s’heba de sustituir a Cincomarzada por atra fiesta, pero ixe ye atro tema. Lo que me trucó o ficacio d’o charrazo de Calvo estió que chustificaba a creyación d’iste memorial porque en o puesto an que son enterraus os muertos d’os Sitios no bi’n ha garra placa ni remeranza d’ells, y encara dició más, porque dició que a la zona se la conoixe como “Fosal de Macanaz”.

Julio Calvo (PP) y o Fosal de Macanaz

Por cierto, que a parola fosal ye recullida por a RAE como aragonesismo rural, como tantas atras parolas de l’aragonés que o castellán oficial ha incorporau a o suyo diccionario en un gran triballo d’aculturación, feito, amás, por bells quantos directors d’a RAE d’orichen aragonés.

Ye curioso como una luenga, que seguntes toda la chent que ye en contra d’a normalización de l’aragonés nunca no se ha charrau en Zaragoza, ha dau nombre a zonas d’a ciudat. Como ixe fosal, que no yera l’unico, porque cada parroquia teneba o suyo como consta en a documentación, u os vicos de Valdefierro, Rebolería, a carrera Pabostría, la Noguera, o camin d’as Torres, La Huega de Villamayor, Utebo y atras muitas. Amás de totas as que reculle a documentación y que dimpués han cambeau de nombre, como Botigas Fondas, Archentería, y atras muitas.

Como ixa luenga no ha existiu y nunca no s’ha charrau en Zaragoza, en l’archivo d’a ciudat de Zaragoza, tot o que ye escrito en aragonés amaneixe con atro nombre, o de luenga “romance”, porque asinas be d’estar que ye más facil continar con a falsedat de que nunca no s’ha charrau ixa luenga. Y encara más, como nunca l’aragonés ha baixau d’as montanyas, be d’estar cosa de machia que en Valencia bi’n haiga tantos aragonesismos como replega iste blog y como esplanica o suyo autor, Jordi Julià en Arredol.

Son cosas d’ixas luengas, como l’aragonés, que no existen, que dan nombre a cosas en puestos an que nunca no s’han charrau y plegan a deixar parolas en territorios ignotos. U ixo, u ye que ye más facil dicir que una cosa no existe pas ta poder ignorar-la, no haber de lechislar-la, y tener argumentos falsos ta dispreciar una parte important d’a nuestra cultura, no siga cosa que descubrindo que existe, existió y se charró por tot o país y dillá, mos pleguemos a pensar cosas estranias.

O fosal de Macanaz, u como una luenga que no s’ha charrau nunca da nombre a las cosas | Purnas en o zierzo.

Social Widgets powered by AB-WebLog.com.

La Franja